Het succesrecept van de Belgian Red Flames ... en het is nog maar begonnen

Drie jaar geleden bestonden de Belgian Red Flames nog niet onder die naam, maar werden ze Rode Duivelinnen genoemd. Tot zover hun link overigens met de Rode Duivels, want met bijzonder weinig middelen, afgedankte truitjes en een erg kleine staf moesten ze het lange tijd doen.

Ondertussen is er een professionalisering gebeurd, met een uitgebreide staf. En die betere begeleiding zorgt - samen met een betere detectie van het talent dat voorhanden is in België en soms zelfs daarbuiten - voor betere resultaten. Het EK 2017 halen was een must, maar zorgt meteen voor een nieuwe stap in de populariteit van de ploeg.

Dat ze genomineerd zijn voor Team van het Jaar? Dat is eigenlijk niet meer dan normaal, want de Flames hebben de voorbije jaren echt wel iets neergezet. En dat blijft toch wel de belangrijkste zaak: gewoon goede resultaten neerzetten, want dan groeit de aandacht sowieso al. Maar toch: het gaat ook om een goed product dat werd neergezet.

Sportvrouwen die op een positieve manier worden in de kijker gezet én die zelf ook aan klantenbinding doen door hun bereikbaarheid en aaibaarheid? Ook dat speelt uiteraard een rol. Maar ook de puurheid van het vrouwenvoetbal als dusdanig speelt een rol. Rest de vraag: hoe groot kan het vrouwenvoetbal in België worden?

Als we zien hoe ze in de Verenigde Staten, Duitsland of Frankrijk omgaan met de sport, dan is er nog een enorm groeipotentieel. De Red Flames zijn (nog) geen wereldtop, maar hebben in een voetbalwereld die steeds sneller aan het evolueren is de trein nu niet gemist. De inhaalbeweging op landen als Nederland is ingezet.

Tegen die Oranje Leeuwinnen kunnen ze donderdag (en vooral in juli 2017) tonen hoever ze staan. Geschiedenis schrijven, dat doe je stapje voor stapje. En ook kleintjes worden groot, kijk maar naar Leicester City of pakweg Zulte Waregem.