Van Anderlecht naar Schalke en nu op zijn 27ste bij... Eendracht Elene-Grotenberge: waarom talent niet genoeg is

Foto: © photonews
Volg Voetbalkrant nu via WhatsApp!
Tien jaar geleden leek de wereld aan zijn voeten te liggen. Alper Ademoglu, het Brusselse voetbaltalent van Turkse en Montenegrijnse afkomst, schitterde op het WK U17 in Chili en gold als de nieuwe Eden Hazard. Topclubs als Manchester United, Chelsea en Atlético Madrid toonden interesse.
Maar vandaag, op 27-jarige leeftijd, speelt Ademoglu bij Eendracht Elene-Grotenberge in derde nationale en werkt hij in een winkel. Zijn verhaal begint in Istanbul, maar al snel volgde een lange weg langs Montenegro en een vluchtelingencentrum in Sint-Truiden.
Hasi vond hem niet klaar
Daar werd hij door Genk opgemerkt, de club waar hij zich meteen thuis voelde. Toch belandde hij in 2014 bij Anderlecht, mede door de invloed van makelaars en de financiële zorgen van zijn familie. De ziekte van zijn vader en de zorg voor zijn broers maakten de situatie zwaar. Het contract bij paars-wit bracht opluchting, maar niet het geluk waarnaar hij zocht.
Bij Anderlecht maakte hij indruk in de Youth League, speelde tegen clubs als Barcelona en Arsenal, en gold als een van de grootste talenten van Neerpede. Toch kreeg hij van Besnik Hasi de boodschap dat hij fysiek te licht was. Ademoglu voelde zich tekortgedaan en verloor de discipline die nodig was om hogerop te komen. Het kind dat ooit met blinkende ogen naar de sterren keek, begon te twijfelen aan zichzelf.
In 2016 volgde de overstap naar Schalke 04. Een droomclub voor een jonge middenvelder, maar ook daar liep het mis. Blessures, een gebrek aan focus en het vele heen-en-weer rijden naar zijn vriendin in Luik eisten hun tol. Zijn coach geloofde in hem, maar Ademoglu leefde niet als een prof. “Ik dacht dat mijn talent genoeg was”, zei hij in een interview met La Dernière Heure vorig jaar.
Nachtmerrie in Turkije
Het avontuur in Turkije werd een nachtmerrie. Bursaspor betaalde hem nauwelijks en zakte weg in chaos. Ademoglu vocht jarenlang om zijn loon via de FIFA en verloor gaandeweg zijn passie voor voetbal. “Vanaf het moment dat geld de hoofdrol speelde, was het plezier weg”, vertelt hij. Bij andere Turkse clubs verdiende hij nog wel goed, maar de liefde voor het spel was verdwenen.
Wanneer hij probeerde terug te keren naar België, was het te laat. Clubs als Seraing en Cercle Brugge twijfelden door juridische problemen en door zijn verleden. Het wonderkind van weleer was veranderd in een speler met een fragiele reputatie. Voor het eerst besefte hij dat zijn droom om een Rode Duivel te worden voorgoed voorbij was.
Les voor andere toptalenten
Vandaag speelt hij bij Elene-Grotenberge, in een omgeving waar plezier weer vooropstaat. Hij combineert het voetbal met zijn job in een winkel, iets wat hem stabiliteit geeft. “Ik had nooit gedacht dat ik op mijn 27ste geen prof meer zou zijn. Maar ik heb mijn leven teruggevonden, ook buiten het voetbal.”
Zijn verhaal raakt, omdat het zoveel meer is dan een mislukte carrière. Het gaat over een jongen die opgroeide met zware familiale lasten, verleid werd door de beloften van makelaars en clubs, maar uiteindelijk zichzelf verloor in de verwachtingen. Achter de mislukkingen schuilt ook veerkracht: Ademoglu bouwt vandaag een ander leven op, weg van de schijnwerpers.
Voor de nieuwe generatie talenten is hij een waarschuwing en een spiegel. Succes in het voetbal hangt niet alleen af van techniek of talent. Het vraagt discipline, begeleiding, stabiliteit en geluk. Ademoglu heeft dat aan den lijve ondervonden.